Wednesday, November 6, 2024

THE MORNING OF HOPE - A Poem

 


The Morning Of Hope


                                            The morning of hope had vanished behind flag-striped booths 

                                            where dotted ballots erased a republic with pock marks 

                                            made on a paper wall by a firing squad, millions strong. 


                                           Darkness descended before the sun could rise; a horizon of avarice and fear

                                            shading the beacon on the hill and the golden lamp welcoming the 

                                            tired, the poor, the huddled masses yearning to be free.


                                    The people spoke the sentence that doomed their freedom;

                                     the irony lost with loss of the dream once 

                                    held by those who said it.


                                            Time backwards does not flow,

                                            Molding a future from a history once lived 

                                            never lives again.


                                    The past, is but a fading mirage, 

                                    a lifeless icon offering nothing but the semblance 

                                    of a bygone remembrance.


                                    The dictated day will be long.

                                    Where no sun rises, no sun will set.


                                    Eventually, the sun will rise on a day not dictated,

                                    but when and on what will it shine?



                                            Norm

                                            November 6, 2024


No comments:

Post a Comment